Άγιος Δημήτριος – Πήλιο

Άγιος Δημήτριος – Πήλιο (Πήλιο, πήλιο σε υμνώ, σ ἀγαπάω σε ποθώ και όπου πάω και όπου βρεθώ το όνομά σου θα υμνώ). 

Από τα νεότερα χωριά του Πηλίου και συνοικία κάποτε του Κισσού, το χωριό Άγιος Δημήτριος είναι χτισμένο στην ανατολική πλευρά του βουνού Πηλίου,σε απόσταση 49χλμ από τον Βόλο μέσω Χανίων και 66,5χλμ μέσω Τσαγκαράδας. Πανέμορφο ορεινό  χωριό,πάνω σε ράχη που κατηφορίζει προς την θάλασσα, χτισμένο σε 300μ. υψόμετρο, με μοναδική θέα πρός το Αιγαίο . Το τοπίο είναι καταπράσινο και μοναδικό, η θέα προς το Αιγαίο είναι μαγευτική.

Λιθόστρωτα καλντερίμια προδιαθέτουν τον επισκέπτη για περιηγητικούς περιπάτους μέσα στο χωριό, με τα παλιά σπίτια,στις δύο παραδοσιακές πλατείες, σε όμορφα τοπία, στα αρχοντικά και τις ανθοστόλιστες αυλές, που ιδιαίτερα την άνοιξη, μοσχοβολούν.

Οι κάτοικοι του χωριού παλαιότερα διακρίθηκαν ως ναυτικοί και ως βιοτέχνες<<κεπετζήδες, κατασκευαστές σκουτιών με οργανωμένο <<ρουφέτι, συντεχνία>>. Στον Άγιο Δημήτριο διαμένουν σήμερα περίπου 200 μόνιμοι κάτοικοι.

Μην παραλείψετε να επισκεφθείτε τη σκεπαστή κρήνη “Ξηρόβρυση” (1899) και να δροσιστείτε με το τρεχούμενο νερό της.

Στον Άγιο Δημήτριο υπάρχουν εκκλησίες και ξωκλήσια με αξιόλογες τοιχογραφίες και ξυλόγλυπτα τέμπλα, όπως του Αγ. Γεωργίου, της Παναγίας, του Αγ. Ιωάννη του Θεολόγου, του Αγ. Δημητρίου(1934), της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος(1930). Σπαρμένα μέσα στο πράσινο αποτελούν μοναδικές πινελιές. Ξεχωρίζουν του Αγ.Γεωργίου μια μικρή μονόκλιτη βασιλική , χτισμένη στα 1809 με δωρεά του Γεωργίου Χριστοδούλου και συνδρομή <<των ευλογημένων ραφτάδων και κεπετζήδων το ρουφέτιον>>, όπως αναγράφεται στην εντοιχισμένη κτητορική επιγραφή της. Διασώζονται οι τοιχογραφίες του λαϊκού ζωγράφου Παγώνη. Το εκκλησάκι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος το οποίο βρίσκεται στην κεντρική πλατεία του χωριού είναι κτισμένο με επτά τρούλους, μικρογραφία της Αγίας Σοφιάς Επίσης το ξωκλήσι της Παναγίτσας, ναϋδριο του 1608, ανακαινισμένο , που πιθανολογείται ότι χτίστηκε στην θέση αρχαίου βωμού. Ενδιαφέρον στο ίδιο ξωκλήσι παρουσιάζει και το ξυλόγλυπτο τέμπλο. Σ’ αυτή τη θέση παλιά υπήρχε μοναστήρι.

Αξιοσημείωτο επίσης είναι σύμφωνα με μαρτυρίες όλων των παλαιοτέρων ανθρώπων ότι διέμεινε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στην θέση του Αγίου Γερασίμου, ο Άγιος Γεράσιμος ο εν Μακρυνίτσης, ο οποίος κατηγορήθηκε άδικα και όπως λέγεται, γι’ αυτό άφησε <<κατάρα>>  να μην κατοικούνται περισσότερα από 13 σπίτια από το ρέμα και  πέρα στη θέση όπου διέμενε.
Κατά την διάρκεια του καλοκαιριού διοργανώνονται, εκτὀς από τα παραδοσιακά πανηγύρια, (του Άη-Γιαννάκη στις 8 Μαϊου, της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος) και πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Τέλος οι πηλιορείτικες λιχουδιές και το ντόπιο κρασί αποτελούν εγγύηση για αξέχαστα γευστικά ταξίδια των επισκεπτών.